Pijp van de maand Mei
Deze maand een pijp met het portret van Max uit het verhaal van Max en Moritz van Wilhelm Busch. Het verhaal over de streken van de jongetjes Max en Moritz van de humoristische tekenaar en schrijver Wilhelm Busch zijn wereldberoemd, maar inmiddels ook omstreden. Eind oktober 1865 werd dit verhaal voor het eerst gepubliceerd. Het is een van de meest verkochte kinderboeken en het werd in meer dan 300 talen en dialecten vertaald. Sommige uitspraken zijn nog steeds gezegden in Duitsland, zoals:
-„Aber wehe, wehe, wehe! / Wenn ich auf das Ende sehe!“,
-„Dieses war der erste Streich, doch der zweite folgt sogleich.“
-„Gott sei Dank! Nun ist’s vorbei / Mit der Übeltäterei!“
Het verhaal is zo beroemd dat ook in de Efteling een dubbele familieachtbaan gemaakt is met de thema’s uit dit boek.
Max en Moritz halen zeven streken uit, waarvan de laatste ervoor zorgt dat zij overlijden. Het geldt als een voorbeeld van zwarte humor en wordt heden ten dage vaak als te moralistisch ervaren. Immers hun streken lopen niet goed af, terwijl beide jongens vooral wat geks wilden uithalen, maar niet boosaardig stonden tegenover hun slachtoffers.
De zeven streken:
Eerste streek: Max en Moritz vangen de kippen van de weduwe Bolte met stukjes brood, die met touw aan elkaar vast zijn gemaakt. De kippen vliegen zich vast in de boom, waar ze door de weduwe uit hun lijden worden verlost.
Tweede streek: De weduwe Bolte wil de kippen gaan braden, maar terwijl ze even in de kelder is, hengelen Max en Moritz de kippen door de schoorsteen omhoog. Het hondje Spitz krijgt de schuld.
Derde streek: Max en Moritz zagen het houten bruggetje voor het huis van kleermaker Böck bijna door, waardoor de arme kleermaker in de ijskoude beek belandt.
Vierde streek: Schoolmeester en kerkorganist Lämpel steekt nietsvermoedend zijn pijp aan als hij thuiskomt uit de kerk. Max en Moritz hebben er tijdens de kerkdienst buskruit in gestopt.
Vijfde streek: Oom Fritz wil gaan slapen, maar daar komt weinig van terecht doordat Max en Moritz zijn bed hebben volgestopt met meikevers.
Zesde streek: Max en Moritz gaan krakelingen stelen bij de bakkerij. Helaas vallen ze in de deegbak. De bakker bakt twee broodjes van de deegmannetjes. Als ze uit de oven komen blijkt dat ze nog leven en ze knagen zich een weg naar buiten.
Laatste streek: Max en Moritz snijden gaten in de graanzakken van boer Mecke. Als de boer de zakken naar de korenmolen wil brengen, stroomt het graan eruit. Maar de boer krijgt Max en Moritz te pakken. Hij stopt ze in een zak en hij brengt ze naar de molen waar de zakken graan worden gemalen. De restanten van Max en Moritz worden aan de eenden gevoerd. De dorpsbewoners zijn blij dat het eindelijk voorbij is met de plagerijen.
De pijp is gemaakt in het Westerwald in Duitsland in de periode 1890-1930. Helaas is de pijpenmaker onbekend. De pijp is in een mal gevormd en daarna met de hand bijgesneden om het gezicht expressiever te maken. De tong en het kraagje zijn met wat rode en witte verf geaccentueerd. De ogen van de pijp zijn ingeplakte rode kralen.
Pipe of the month May
This month we highlight a pipe with the face of Max, originating from the story 'Max and Moritz' by Wilhelm Busch. The story is about the naughty tricks or shenanigans that the young boys Max and Moritz pull, and was first published in Octobre 1865. The writer, who also took care of the humoristic images was Wilhelm Busch. It still is one of the most sold childrens books and it has been translated in more then 300 languages and dialects. Some of their statements are still common expressions in Germany like:
-„Aber wehe, wehe, wehe! / Wenn ich auf das Ende sehe!“,
-„Dieses war der erste Streich, doch der zweite folgt sogleich.“
-„Gott sei Dank! Nun ist’s vorbei / Mit der Übeltäterei!“
Also in the amusement park the 'Efteling' in the Netherlands, a double rollercoaster was made using the various themes from this book.
Max and Moritz carry out 7 different pranks, and the final one that they do not survive themselves. The story is good example of 'black humor' and is being regarded as to moralistic nowadays. Their tricks do not end well, although their intention never was like that.
The seven tricks:
1) Max and Moritz catch the chicken of the widow Bolte, baiting them with pieces of bread, that are tied together on a long rope. The chicken get stuck in a tree where they need to be redeemed from their suffering by the widow.
2) The widow is planning to grill the dead chicken but when she is away for a short while, Max and Moritz have angled the chicken through the chimney. The dog named Spitz is being blamed.
3) Max and Moritz saw the wooden bridge in front of the house of the tailor Böck, which makes him fall into the water.
4) The schoolteacher and church musician Lämpel lights his pipe when coming home from church ... the pipe that Max and Moritz filled with gunpowder while Lämpel was in the church.
5) Uncle Fritz wants to to go sleep but doesn't get very far because Max and Moritz have filled his bed with may-bugs.
6) Max and Moritz are stealing pretzels from the bakery. Unfortunately they fall into the pastry dough tank. The baker bakes two 'doughboys'. When they come out of the oven, Max and Moritz eat themselves a way out of the baked dough.
7) Max and Moritz cut holes in the grain bags of the farmer Mecke. When the farmer lifts the bags, the grain pours out on the ground. The farmer gets a hold of Max and Moritz, puts them in a bag and brings that bag to mill to grind. Max and Moritz do not survive and their remains are fed to the ducks. The people in the village are relieved that they are finally free of the pranks of both boys.
The pipe was made as in the German Westerwald during the period 1890-1930. Unfortunately the maker is unknown. The pipe was made using a traditional mould, but the carving was adjusted by hand to put more expression in the face. The tongue and the collar are accentuated with red and white paint. The eyes are red beads.
Pijpen van voorgaande maanden
